Amfisbeny można spotkać na całym świecie, ale niewiele wiadomo o tym, jak zachowują się na wolności, ponieważ nie ma sposobu, by obserwować je w naturalnym środowisku (pod ziemią). Naukowcy z University of Texas at Austin’s Jackson School of Geosciences przeprowadzili szczegółową analizę porównawczą 15 amfisben z południowej Afryki oraz szczegółowy opis każdej cechy anatomicznej gatunku Zygaspis quadrifrons. Są to najbardziej szczegółowe badania amfisben, jakie do tej pory opublikowano, co opisano w czasopiśmie The Anatomical Record.
Amfisbeny to naprawdę dziwaczne stworzenia, trochę jak miniaturowe czerwie z “Diuny”
Wykorzystując rentgenowską mikrotomografię komputerową uczeni byli w stanie wyrenderować poszczególne kości jako duże modele wytworzone techniką druku 3D. Umożliwiło im to dokładne przyjrzenie się kościom, takim jak tabulosfenoid, który prawie w całości znajduje się w czaszce i jest prawie niemożliwy do zobaczenia bez tej technologii.
Czytaj też: Robaki z Czarnobyla z “supermocami”. Nikt się tego nie spodziewał
Prof. Christopher J. Bell z University of Texas at Austin mówi:
Na paznokciu mojego małego palca zmieściłyby się trzy czaszki osobników Zygaspis quadrifrons. Możemy teraz przyjrzeć się tym naprawdę małym organizmom kręgowym z taką szczegółowością, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy.
Badania rozpoczęły się ponad 15 lat temu, kiedy prof. Patrick J. Lewis z Sam Houston State University, poprowadził zespół do Botswany z misją łapania w pułapki i badania wszelkiego rodzaju zwierząt. Podczas kopania i pobierania próbek środowiska wykryto liczne amfisbeny. Prof. Lewis nie wiedział o nich zbyt wiele i był zaskoczony, że coś, co tak bardzo przypomina robaka, może być tak silne.
To dlatego, że amfisbeny wiją się i próbują uciec w sposób niedostępny dla bezkręgowców. Pod względem poruszania się i interakcji ze środowiskiem bardziej przypominają małe węże.
Niektóre z najbardziej uderzających obrazów pochodzących z tomografii komputerowej uwydatniają szwy w czaszce: głębokie, cienkie fale, które łączą się nawzajem. Obrazy przedstawiają również z niezwykłą szczegółowością dziwny, pojedynczy centralny ząb amfisbeny, który splata się z dwoma dolnymi zębami. To zapewnia ich mocny chwyt jak na zwierzęta tej wielkości.
Czytaj też: Dziwaczne czarne kule w oceanicznych głębinach. Jakie stworzenia je złożyły?
Przy niewielkiej ilości danych biologicznych i ekologicznych na temat płazów, badanie anatomii amfisben jest dla badaczy najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się więcej o tych dziwacznych zwierzętach i ukrytym życiu, jakie prowadzą pod ziemią.